Palmbomen sieren de promenade. Zacht zand knarst onder mijn voeten. Krabben kruipen weg onder de rotsen en een sliert pelikanen vliegt boven mij langs. Dit is hoe het was om in Peru te zijn. En toen… kwam er de lockdown in verband met het coronavirus.
CENTRAAL-AZIE OF ZUID-AMERIKA?
Je zal je wellicht herinneren dat we in de reispodcast Along with Annika over de Zijderoute waren gebleven bij Iraniërs die hun dromen najagen en een uitgestrekt woestijnlandschap in Oezbekistan. Maar de trouwe luisteraar weet dat ik in werkelijkheid al maanden en vele landen verder ben. Zoals in de kerstspecial aangekondigd en te volgen op mijn instagram zit ik momenteel in Zuid-Amerika (waar het tweede seizoen van de reispodcast over zal gaan). Meer specifiek, in Peru. En het is daar dat we nu vastzitten. Want ook hier, is er een lockdown in verband met het coronavirus.
DE NOODTOESTAND IN PERU
Afgelopen zondag (15 maart 2020) kondigde de Peruaanse overheid de noodtoestand af voor 15 dagen, die de dag erna inging. Maandag bleek een soort tussendag: restaurants werden gesloten, tours geannuleerd, maar regionaal busverkeer was nog mogelijk en de grenzen nog open. Vanaf 23:59 is dat allemaal anders. President Martín Vizcarra meldde dat hij het personenvervoer over land, over zee en door de lucht gedurende 15 dagen volledig zal beperken. De president benadrukte dat deze maatregelen, waaronder verplicht sociaal isolement, noodzakelijk zijn om de verspreiding van het coronavirus te voorkomen, aangezien er tot op dat moment 71 bevestigde gevallen waren. Op het moment van schrijven is dat opgelopen tot 117 gevallen.
En dat betekent dat we compleet vastzitten. Vast, met de wens om te vertrekken.
HET OMGOOIEN VAN DE PLANNEN
We zijn op dit moment tien maanden op reis. Tien maanden waarin we enorm veel hebben gezien en gedaan (zo zijn de verhalen uit de reispodcast maar het begin). Turkije, Georgië, Armenië, Azerbeidzjan, Iran, Oezbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië, Kazachstan, China, Nepal, Colombia en Ecuador deden we aan voordat we in Peru belandden. We zouden hierna overland doorreizen naar Bolivia en Chili, om in mei vanuit Santiago terug te vliegen naar Nederland. Maar ook al is de lockdown in principe ‘maar’ voor 15 dagen, wij hebben er geen vertrouwen in dat dat de verspreiding van het virus volledig tegenhoudt. We zien bijvoorbeeld restaurants namelijk stiekem open gaan, dus de bevolking – en reizigers – houden zich niet allemaal aan het verbod om naar buiten te gaan. Bovendien, hier duurt de lockdown 15 dagen, maar ook de buurlanden hebben te maken met het virus. Reis je door, dan kom je dáár misschien weer vast te zitten en bovendien: straks neem jij het virus mee. Doorreizen zien we niet als verantwoord en dus willen we terug. Zo snel als kan.
VAST: KLM-DECEPTIE
Via de Nederlandse Ambassade in Peru horen we over KLM vluchten die nog een paar dagen Nederlanders naar huis brengen, maar meer dan een gerucht kan ik het niet noemen. Nog nooit heeft een vliegmaatschappij mij namelijk zo teleurgesteld als onze zogenaamde Hollandse-trots KLM. Telefoontjes worden niet beantwoord, op WhatsApp werd één copy-past antwoord gegeven (wat niet van toepassing was op ons) om vervolgens over te gaan tot radiostilte. Ik ben de moeilijkste niet en begrijp zeker dat KLM ook een overload aan berichten van reizigers krijgt, maar ik ben een betalende klant en op het enige moment dat ik ze echt nodig heb laten ze me vallen. Een persoonlijke reactie was het minste wat ze konden geven.
Op dit moment heb ik nog steeds geen antwoord van KLM of ik en mijn vriend op een van de laatste vluchten naar Nederland kunnen. Een vraag waar haast bij was, want ze mogen binnenkort (of nu al niet meer?) niet meer vertrekken vanuit Peru. We zitten dus echt vast.
EN NU?
De aankomende twee weken zitten we vast in ons hotel in Paracas, een klein dorp aan de Stille Oceaan – al mogen we uiteraard niet bij die oceaan zitten, want we zitten in een lockdown. Je mag alleen je hotel verlaten om noodzakelijke boodschappen te doen en het leger staat paraat om hand te haven – zowel boetes als gevangenisstraf kunnen de gevolgen zijn van het overtreden van de maatregelen.
Wat ik voor nu zie is dat dit niet gebeurt. Althans niet in Paracas. Zo spreken bij het doen van boodschappen politieagenten de drie burgers die op de promenade zitten aan, maar lopen vervolgens door. De burgers? Die blijven ook daarna gewoon zitten. Anderen zie ik wel naar huis worden gewezen en verder zijn de straten uitgestorven.
OP DE HOOGTE BLIJVEN?
De aankomende weken blijf ik jullie op de hoogte houden van de ontwikkelingen hier in Peru. Dat doe ik vooral via Instagram en Facebook, dus volg me vooral daar. Af en toe zal hier wat uitgebreidere informatie verschijnen en een podcastaflevering met een update over het hier ging met het opleggen van de maatregelen volgt snel. Dus volg ook vooral de reispodcast via Spotify of de Podcasts-app (iOS) – die wat betreft de reisverhalen over de Zijderoute voorlopig even stil ligt.
Uiteraard wens ik iedereen, waar je ook bent, veel succes en sterkte in deze bizarre tijden!